Dendrobates tinctorius azureus, de blauwe pijlgifkikker.
Dendrobates azureus die door drs Hoogmoed in 1969 werd beschreven als een op zichzelf staande soort blijkt een kleurvariant van Dendrobates tinctorius en de naam azureus verwijst naar de helder blauwe tot donker blauwe kleur van de 35-45mm groot wordende pijlgifkikkers uit het Sipaliwinigebied in Suriname aan de grens met Brazilië. Op zich is het niet zo vreemd dat deze kikker aanvankelijk als eigen soort werd beschreven omdat er destijds nog niet zo veel bekend was over het verspreidingsgebied van Dendrobates tinctorius en ook nog niet over de groete hoeveelheid kleurvarianten die er blijken te bestaan. Buiten dat leek Dendrobates een geïsoleerde, op zichzelf staande populatie daar op de verschillende zogenaamde boomeilanden in het Sipaliwinigebied. Dit is een savannegebied op de westelijke helling van het Vier Gebroeders Gebergte en de kikkers worden gevonden op 300 tot 450 meter boven zeeniveau.
Flimpje op You tube klik: (hier)
Dendrobates tinctorius azureus, Sipalawini-gebied Suriname.
De kikkers zijn echte bodembewoners en vertonen hetzelfde gedrag als andere varianten van Dendrobates tinctorius. De bosbodem in het Sipaliwini gebied ligt bezaaid met enorme rotsblokken waaronder de kikkers zich tijdens droogte verschuilen. Mannetjes zorgen voor de eieren (3 tot 10) die tussen het afgevallen blad worden gelegd en dragen de uitgekomen kikkervissen met 1 of 2 tegelijk naar kleine poeltjes in boomholtes. De kikkervissen zijn omnivoor, hoofdzakelijk carnivoor maar niet kannibalistisch.
Dendrobates tinctorius azureus.
De vlekken zijn donkerblauw tot bijna zwart en het blauw kan sterk variëren.
Dendrobates tinctorius azureus, jonge dieren van Willem Neeleman.
Er wordt inmiddels dusdanig veel nakweek verkregen uit de vele gevangenschapspopulaties dat deze soort voor de liefhebberij op termijn wel lijkt veilig gesteld. De importen zouden dus kunnen worden beperkt tot het zo nu en dan inbrengen van wat vers bloed.
Wel is het erg belangrijk zorgvuldig om te gaan met de nakweek en er vooral voor te zorgen enkel gezonde jonge dieren in omloop te brengen. Ook dat gaat steeds beter en ik vind het verheugend om te zien dat het formaat van de jonge kikkertjes dat te koop wordt aangeboden steeds acceptabeler wordt. Door jonge dieren te jong in de handel te brengen wordt het risico van uitval wel bij de nieuwe eigenaar gelegd, maar het zou beter zijn wanneer deze verantwoordelijkheid en dit risico bij de kweker zou blijven.
Op vrijwel elke aquarium- en terrariumtentoonstelling is deze soort wel vertegenwoordigd. De kans is groot dat en meer in gevangenschap zitten dan in de natuur.