Dinsdag 31 januari 2017 besloot ik om naar Ubud te gaan om er enkele galerieën te bezoeken. Voordat het zover was hebben Leo en ik nog samen ontbeten in het hotel. Halverwege het ontbijt werden we opgeschrikt door een enorme regenbui die vrijwel uit het niets kwam opzetten. De straten in Kuta stonden even blank.
Rond 11.00u heb ik I wayan Boss opgezocht en hij wilde graag mijn chauffeur zijn voor die dag. Van vorig jaar had ik goede herinneringen aan Gajah Bali Gallery, en daar besloot ik dus als eerste heen te gaan. Vorige keer was ik al onder de indruk van de collectie daar en ook deze keer werd ik niet teleur gesteld. Prettig was dat ik onbeperkt mocht fotograferen en hierna vindt u dan ook een flinke serie foto’s die ik daar gemaakt heb. Op het terras buiten zat een klein groepje kunstenaars aan verschillende sculpturen te werken. Het schuur- en polijstwerk wordt overigens vrijwel altijd door de vrouwen gedaan.
Daarna bracht I Wayan Boss mij naar Karya Mas Gallery. 
Wederom was ik onder de indruk van de enorme hoeveelheid houtsnijwerken. Modern en klassiek naast elkaar en veel polychrome werken. Maar ook toeristenbeelden, vaak in series, naast kwalitatief hoogwaardige beelden. Ook hier werd mij geen strobreed in de weg gelegd voor wat betreft het maken van foto’s.
Na het bezoek hier zijn we in een kleine Warung langs de weg even wat gaan eten.
Vervolgens naar Fa. “Siadja”, wood carving, painting & handcrafts. Deze gallery zit in een tempelvormig groot gebouw dat de oude hindoe-sfeer nadrukkelijk uitademt. Ik werd ontvangen door een wat oudere man die mij in eerste instantie verbood om foto’s te maken. Toen ik daarna liet blijken dat mijn belang bij een bezoek aan zijn gallery daardoor volledig verdampte, veranderde hij volledig van mening en kreeg ik opeens de vrije hand om zo veel foto’s te maken als ik zou willen. Ook hier was ik weer onder de indruk van de zowel kwaliteit als hoeveelheid aangeboden materiaal. Het was ook hier dat mij het gevoel bekroop van “waar ben je nou eigenlijk mee bezig met je verzamelen?” Iedere gallery had zoveel te bieden dat mijn collectie thuis leek te verbleken bij datgene wat er op Bali aangeboden wordt. Toen realiseerde ik mij dat ik de oudere stukken verzamel van 1930 – 1950 en dat deze, zoals Andre Pijnenburg benadrukte, veel meer ‘ziel’ hebben dan het nieuwere materiaal. Maar toch het is enorm wat er in Mas en omgeving aan houten sculpturen wordt aangeboden. Ook van de prijzen zou je wel de neiging krijgen om van ondersteboven te zijn. In opvallend blauw gekleurde bedrijfskleding zat een groepje vrouwen buiten op het terras te schuren en te polijsten aan een aantal fraaie werken waaronder een prachtige grote Hanuman. Aan de overkant onder een afdak stond nog een indrukwekkende hoeveelheid grote prachtige beelden.
Tot slot bracht I Wayang Boss mij naar Mammoth Gallery van Susila Dharma. 
Tegen de achtergrond van kleurrijke schilderijen stonden daar prachtige grote en kleine houtsculpturen van indrukwekkende kwaliteit. Vooral de mannenfiguren, o.a. die met de varkentjes, trokken mijn aandacht. Bijna bizar mooi waren de dierenfiguren zoals de paarden en diverse vogelbeelden. Maar ook de mythische figuren waren van superieure kwaliteit. Maar ook hier logen de prijzen er niet om. De meeste prijzen werden er in Amerikaanse dollars aangegeven en ook dan waren bedragen met 4 nullen geen uitzondering.
Na een bezoek aan een bekende steensnijderij kwamen wij toevallig langs een Galerie genaamd I Made Sura. 
Uiteraard ben ik snel even gaan kijken en ook hier verbaasde ik mij weer over de hoge kwaliteit van de aangeboden houtsnijwerken. Maar de prijzen lagen ver boven mijn budget dus kopen was helaas geen optie. Ik zou ook niet hebben geweten hoe ik dergelijke grote en kwetsbare beelden mee zou moeten nemen.
I Nyoman Subrata gaf hoog op over Njana Tilem Gallery en dus vond ik dat ik daar ook even moest kijken. 
Reeds voordat je goed en wel binnen bent word je erop gewezen dat fotograferen binnen in de zalen ten strengste verboden is. Wel mocht ik buiten foto’s maken en ook daar was veel moois te zien. Toen ik even binnen had rondgekeken en mij had vergaapt aan de fraaie schilderijen van Hofker die in een van de zalen hoog aan de muur waren opgehangen, raakte ik aan de praat met mijn “bewaker”. Hij begreep dat ik een liefhebber ben en zo nu en dan stond hij mij toe stiekem toch een paar foto’s te maken. Vooral bij Tilem vond ik het moeilijk om te schatten hoe oud sommige beelden zouden zijn, maar door de band genomen was ik toch wel heel erg onder de indruk van de gemiddelde kwaliteit van de houtsnijwerken die ik bij de door mij bezochte galerieën aantrof.
