September 1, 2014 I retired from the Rotterdam Zoo after 36 and a half years. I am looking back on a marvelous and very interesting period of my life.
Het is raar om zo kortgeleden, september 2014 nog op de receptie ter gelegenheid van zijn pensionering in diergaarde Blijdorp aanwezig te zijn geweest en dan kort daarna op maandag 14 november 2016 in dezelfde zaal te zijn voor de herdenkingsbijeenkomst vanwege zijn plotselinge overlijden.
In de uitnodiging stond te lezen:
“Het goede leven zou alleen maar beter worden…….maar aan het begin van wat een droomreis had moeten worden, is mijn Henk totaal onverwachts overleden.
Henk Zwartepoorte
Rotterdam, 4-9-1949 Litchfield National Park, 29-10-2016
Omdat ik Henk niet wilde achterlaten, is hij in Australië gecremeerd zodat ik hem thuis kon brengen. …
Laten we niet verdrietig zijn om zijn overlijden, maar laten we blij zijn dat we hem gekend hebben. Mary Vriens”
Mijn contact met Henk Zwartepoorte gaat vele jaren terug en vindt zijn basis in de terrariumliefhebberij. Eind oktober 1974 kweekte ik voor het eerst succesvol met de blauwstaatskink (Mabuya quinquetaeniata margaritifer) en dat was aanleiding voor een wat intensiever contact. Daarvoor kende ik Henk al van de maandelijkse Lacerta-bijeenkomsten van de werkgroep Rotterdam die in Blijdorp plaatsvonden. In de loop der jaren ben ik vele malen door Henk in de diergaarde rondgeleid en mocht ik met hem achter de schermen van de reptielenafdeling in de Rivièrahal kijken. Een hoogtepunt was toen ik in 1985 eieren kreeg van mijn groene leguanen, dat was voor die tijd vrij zeldzaam. Henk stelde voor een deel van de eieren in de diergaarde uit te broeden en dat gebeurde. Op 6 november van dat jaar werden daar mijn eerste twee groene leguaantjes geboren.
-
- Het wijfje van de groene leguaan, bezig met het leggen van haar eieren in mijn terrarium.
-
- Een helaas in het ei al gestorven jong. Volledig ontwikkeld.
-
- Een jong dier dat uiteindelijk toch levensvatbaar bleek te zijn.
-
- Een van de twee jonge groene leguanen in een opgroeibakje in de babykamer van de reptielenkeuken in de Rivierahal van diergaarde Blijdorp.
-
- Een deel van de vele opgroeibakjes in de reptielenkeuken.
-
- De eerste opstelling van een deel van de terraria in het huis van Henk. Overal waar een terrarium kon staan stond er ook wel een.
In de loop der tijd zijn verschillende dieren van mij naar Blijdorp verhuisd, waaronder een behoorlijk zeldzaam koppel gele varanen (Varanus flavescens) en een koppel Madagaskarleguaantjes (Oplurus cyclurus). Ik wist dat deze dieren onder toeziend oog van Henk daar op de beste zorg konden rekenen. Henk hield mij regelmatig op de hoogte van hun wel en wee.
-
- Mijn koppel gele varanen dat naar Blijdorp is gegaan en waarmee Henk graag succesvol zou hebben gekweekt.
-
- Helaas is het resultaat beperkt gebleven tot 1 legsel waaruit dit helaas enigszins mismaakt ontwikkeld jong tevoorschijn is gekomen.
-
- Ik weet eigenlijk niet eens meer of dit jong aanvankelijk nog even heeft geleefd.
-
- Het koppel Madagaskarleguaantjes van mij dat naar diergaarde Blijdorp verhuisde en aan de zorg van Henk werd toevertrouwd.
-
- Henk was heel handig en uitermate voorzichtig bij het openen van een op uitkomen staand ei.
-
- Heel voorzichtig peutert hij het kopje van het helaas al gestoven jonge dier tevoorschijn.
-
- Wanneer het jong volledig uit het ei gehaald is blijkt dat er tijdens de ontwikkeling in het ei toch iets niet goed is gegaan. Het jong is volgroeid maar wel mismaakt. Met vallen en opstaan is het kweken met reptielen geworden wat het op dit moment is. Henk heeft daar een grote bijdrage aan geleverd.
Ter gelegenheid van mijn 50ste verjaardag regelde mijn vrouw Alice, die het zelf niet zo op verre reizen heeft, dat ik samen met vier anderen meekon met een door Henk en Mary georganiseerde reis naar Namibië en Zuid-Afrika. Deze reis, een kampeer-trektocht van 2 november t/m 2 december 1992, is een van mijn mooiste en zeker de meest avontuurlijke geweest van mijn leven tot nu toe.
-
- We hebben daar enorme tochten door verschillende woestijngebieden gemaakt.
-
- Waaronder de Namibwoestijn en de woestijnduinen van Sossusvlei. De Sossusvlei is een klei-vallei in het midden van de Namibwoestijn. De vallei is onderdeel van het Namib-Naukluft National Park in Namibië.
-
- We hebben op het land van een boer gekampeerd vlak bij de Oranjerivier.
-
- Vaak bleven we met onze tenten niet langer dan 1 nacht op dezelfde plek.
-
- Altijd op zoek naar reptielen en altijd met onze camera’s bij de hand. Het was nog in de tijd dat wij dia’s fotografeerden.
-
- ’s Avonds aan het eten onder de meest uiteenlopende omstandigheden.
-
- Het hele gezelschap te logeren bij een plaatselijke politie agent. Het hele verhaal met bijbehorende foto’s staat onder “Reizen” op mijn website.
Tijdens mijn Reptilion-periode had ik regelmatig contact met Henk en heeft hij mij zo nu en dan geadviseerd over zaken met betrekking tot reptielen. Wij hadden de laatste tijd wat minder contact doordat wij elk onze eigen bezigheden hadden. Henk had een enorm groot wereldwijd netwerk en daardoor was hij vreselijk druk. Zijn Reherp project heb ik dan ook slechts vanuit de verte kunnen volgen.
In oktober 2016 schreef hij ter gelegenheid van mijn verjaardag op mijn Facebook: “Bart, van harte gefeliciteerd. Door omstandigheden heb ik nog geen gelegenheid gehad je te bellen. Komt wel goed.” Helaas zal dat er niet meer van komen. Daarin ben ik niet de enige. Zijn agenda stond nog vol met afspraken en plannen voor na de Australië-reis. 
Het afscheid van Henk tijdens de bijeenkomst in de Haaienzaal in diergaarde Blijdorp was zeer “Henk-waardig”. Er werden treffende speeches gehouden door mensen die hem goed gekend hebben en die zijn leven van verschillende kanten hebben belicht. Afgewisseld door geprojecteerde beelden uit zijn leven en zijn lievelingsmuziek. Er werd ook gelachen, maar het respect voor Henk en de verbijstering vanwege zijn plotselinge overlijden overheerste de stemming. Het is een feit dat je juist bij dit soort gelegenheden veel oude bekenden uit de hobby tegenkomt. Een aantal heb ik kort gesproken, maar vanwege de drukte een groot aantal anderen ook niet.
Henk jongen, ik zal je missen, rust zacht. Mary, heel veel sterkte met het dragen van dit verlies.
Er werden treffende speeches gehouden door mensen die hem goed gekend hebben en die zijn leven van verschillende kanten hebben belicht.
Bart,
beter had je dit niet kunnen verwoorden. Henk was voor iedereen een heel gezien man, voor velen een vriend en vooral een MENS. Zelf kende ik Henk vanaf 1971 vanuit onze toenmalige woonplaats Capelle aan den IJssel waar we samen, ieder met zijn eigen band, muziek maakten. En natuurlijk eveneens via de werkgroep Rotterdam van Lacerta. Je schrijft het met de juiste woorden want Henk was naast zijn passie voor natuur en in het bijzonder de herpetologie ook een muziekliefhebber. Als je iets wilde weten dan was Henk hét aanspreekpunt. Onwezenlijk dat hij er niet meer is. Moge hij rusten in vrede en Mary krijgt natuurlijk al onze steun en die steun zal ze van vrijwel al zijn vrienden krijgen. Bart bedankt voor deze mooie woorden en dit warme verslag.
Mooi geschreven Bart.
Tis zo onwerkelijk, alsof hij toch ineens nog een bericht stuurt of van zich laat horen en inderdaad erg raar dat daar 2 jaar geleden nog zijn pensioen gevierd werd.
Iemand die nog zo’n vol leven heeft, zoveel doelen en mooi en belangrijk startend project, zo onbegrijpelijk en zo oneerlijk.
Leven is erg onvoorspelbaar.
Sterkte met de verwerking