Een mooi beeld op Marktplaats te koop.

Begin september werd ik er door Andre Pijnenburg op attent gemaakt dat er weer een mooi beeld op Marktplaats te koop stond. Ik ging kijken en jazeker, dat was weldegelijk een heel mooi beeld. Er werd een telefoonnummer vermeld dus ik ging bellen. Dat de telefoon steeds in gesprek was, deed mij vermoeden dat ik niet de enige belangstellende zou zijn. Uiteindelijk kreeg ik Karin aan de telefoon. Zij vertelde dat het beeld van haar man Paul was, maar die was niet thuis en of ik de volgende dag nog maar een keer wilde terugbellen. Dat heb ik gedaan en ik heb tussendoor ook mijn website-adres aan Paul doorgegeven. Ik kreeg Paul de volgende dag aan de telefoon en op de een of andere manier was er een “klik”. Naar aanleiding van mijn website had Paul wel begrepen dat ik een verzamelaar ben en geen handelaar en Paul wilde graag dat het beeld een goed “tehuis” zou vinden en was tot de conclusie gekomen dat het beeld prima in mijn collectie zou passen. We spraken een prijs af en ook dat ik zelf langs zou komen om het beeld in Haarlem op te halen.

Toen ik 17 september 2016 dan ook naar Schiphol moest om mijn vrouw daar te brengen die haar moeder in Lissabon moest bezoeken, sprak ik af om aansluitend naar Haarlem te rijden om het beeld op te halen. Met medewerking van “Truus” op mijn telefoon was het vinden van het adres een “eitje” en daar maakte ik kennis met Karin en Paul Rovers. Ik werd uitermate gastvrij en vriendelijk ontvangen in een woning die overal een Indische sfeer ademde. Her en der stonden Indische beelden, hingen schilderijen met Indische taferelen en stonden er houders met mooie krissen.

Hier vooral Javaanse krissen en enkele Sumatranen.

Al deze krissen zijn afkomstig van Madoera.

Ik mocht even rondkijken in de oefenruimte en de aansluitende ruimte waar een kleine bar was en waar een wand vol wajang poppen was. Er hingen ook maskers en Paul vertelde daar een en ander over.

Een wand vol wajang poppen.

Maskers, zowel oude als recente.

Er stond ook een mooie oude becak, compleet met vergunning vertelde Paul trots.

een mooie oude becak, compleet met vergunning

Aan tafel tijdens het nuttigen van een drankje vertelde Paul over zijn passie, de Pencak Silat. De tekst tussen “” heb ik van zijn website gepikt, klik hier. Daar staat nog veel meer over waar hij mee bezig is.

“Pencak Silat is de verzamelnaam voor de krijgskunsten uit de Indische archipel. Deze vechtsport komt voor in geheel Zuidoost-azië. Pencak Silat is waarschijnlijk ontstaan op het eiland Sumatra waar in de oude klassieke tijd een groot en machtig hindoeïstisch rijk lag waardoor allerlei handelaren uit China en India naar dit rijk toereisden. Deze reizen waren alleen gevaarlijk en de handelswaar moest goed worden beschermd. Dit werd gedaan door professionele krijgers en vechtmonniken. Deze krijgers hebben waarschijnlijk de basis gelegd voor de huidige Pencak Silat. Door de vele eilanden die Indonesië telt ontwikkelde de pencak silat zich op ieder eiland anders. De bewegingen en standen werden aan de omgeving aangepast en zo kreeg iedere streek zijn eigen stijl met haar eigen specifieke kenmerken. Kenners kunnen aan de manier van bewegen zien waar een stijl vandaan komt.

In 1976 begon Paul Rovers met Pencak Silat. Hij trainde bij de heren Dirk en Gerrit Philipo in Schalkwijk. In 1983 begon hij samen met Rolf Kalwij en een klein groepje te trainen in Rijsenhout. Een goede vriend bracht Paul in contact met Glenn Pennock. Glenn had dat jaar voor het eerst getraind in Indonesië (Madura) en na een aantal gezamenlijke trainingen besloten Paul en Rolf zich aan te sluiten bij de Jokotole Naga Putih van Glenn Pennock. De trainingen werden gegeven in de Kolkstraat in Haarlem. Nog steeds gaat Paul Rovers met leerlingen trainen op de hoofdschool in Madura. En het trainen daar wordt nog steeds door de leerlingen als een onvergetelijk avontuur ervaren.”

Paul liet me nog een mooi oud en fijngesneden Hanumanbeeld zien, waarover hij vertelde dat hij die nooit van z’n leven weg zou doen omdat dit beeld emotionele waarde voor hem heeft doordat hij het van een speciaal iemand had gekregen.

Een mooi oud en fijngesneden Hanumanbeeld

Soms kunnen beelden emotionele waarde hebben.

Uiteindelijk kwam het beeld op tafel en Paul vertelde dat hij bezig was om een en ander een beetje uit te dunnen en op te ruimen. Karin beaamde dat volmondig en vertelde mij dat het beeld door hun altijd Piet was genoemd en ze hoopte dat Piet het bij mij naar zijn zin zou hebben. Uiteraard heb ik toegezegd goed voor hem te zullen zorgen en dat ben ik natuurlijk ook van plan.

Er was nog een ander beeld waar ik belangstelling voor had en dat beeld wordt in Haarlem nu netjes voor mij gereserveerd tot ik aangeef dat ik het kan komen halen. Paul benadrukte nog: “Maakt niet uit, morgen of over 6 jaar, hij eet geen brood en hij staat hier voor jou.” Toen ik in de auto stapte om weer terug naar Zoetermeer te rijden bedacht ik me hoe mooi het is om middels zo’n verzamelhobby zulke interessante en aardige mensen tegen te komen. “Je komt maar weer eens langs, gewoon om gezellig te praten, je hoeft echt niet speciaal iets te kopen,” klonk het nog na. Geweldig.