Op 29 januari heb ik een staaroperatie ondergaan aan mijn rechter (mijn dominante) oog.
Alles leek goed te gaan tot ik vorige week iets minder begon te zien. Toen ik afgelopen maandag naar Almere reed naar een begrafenis zag ik bij het omkijken in de auto soms lichtflitsen in mijn oog.
De volgende dag leek dat minder te worden maar ik was er toch niet gerust op en ik heb mijn dochter gebeld die in het Oogziekenhuis in Rotterdam werkt. Omdat zij daar de planningen doet kon ze mij er de volgende dag (10 maart) tussen schuiven voor een extra controle.
Toen ik daar voor controle was, bleek dat ik last had van netvliesloslating en ik moest gelijk blijven voor een operatie die met spoed moest worden uitgevoerd en ik werd om 14.00u naar de operatiekamer gebracht. Normaal doen ze zo’n operatie binnen een uur en ik had (dapperder dan ik eigenlijk ben) voor een plaatselijke verdoving toestemming gegeven. De operatie duurde echter langer dan verwacht en na anderhalf uur begon de verdoving minder te worden en begon ik de instrumenten te voelen waarmee ze in mijn oog aan het werk waren. Ondertussen moest ik stil blijven liggen. Men besloot extra verdoving toe te dienen. Het was voor mij een (bijna) traumatische ervaring om de naald van de spuit naar m’n oog te zien komen en naar binnen te voelen gaan, zonder dat het echt pijn deed. Vervolgens zie je de spuit waarvan je weet dat de naald in je oog zit terwijl ze heel langzaam de verdoving toe dienen. Dan voel je echt helemaal niks meer. Alles met elkaar zijn ze bijna twee uur en een kwartier bezig geweest, is er oogvocht uit mijn oog en achter mijn netvlies weggehaald en zijn er 14 scheurtjes gerepareerd, is het netvlies weer vast gelazerd en hebben ze gas in mijn oog aangebracht om druk op het netvlies te houden en het herstel te bevorderen. Vervolgens zijn er 10 hechtingen in mijn hoornvlies aangebracht. Ik moet nu 6 weken revalideren en mag voorlopig niet auto rijden. Ik heb allerlei druppeltjes die volgens schema 1 – 4x per dag moeten worden toegediend en moet de eerste twee weken 6x per dag om en om een uur plat liggen op mijn rechterzij. Allemaal heel belastend en vervelend. Het gas moet langzaam door het oog door oogvocht worden vervangen en zal met 4 – 6 weken verdwijnen. Op dit moment zie ik niks met dat rechter oog maar dat is normaal. Ik ben geholpen door de beste chirurg op dat gebied in het oogziekenhuis. Ik heb 1 nachtje moeten blijven maar inmiddels ben ik weer thuis. De kans op herstel is dus maximaal, maar er is altijd een kleine kans op complicaties. Nou, mooi verhaal hè? Zo heb je niks en zo zit je weer te klooien. Voorlopig ben ik dus weer even “onder de pannen”. Het is nu 18 april en alles lijkt goed te gaan. Donderdag a.s. moet ik terugkomen voor een controle van de situatie.
